Współczesne Przejawy Okultyzmu

Współczesne przejawy okultyzmu, magii, ezoteryzmu i hermetyzmu

Okultyzm to pojęcie z dziedziny duchowości i mistyki wyższego rodzaju, ale i zjawisko kulturowo–społeczne, wracające pod różnymi nazwami. Nierzadko wzbudza zarówno szczere zainteresowanie, jak i dobitnie artykułowane obrzydzenie, niechęć lub wogość. Mówiąc o okultyzmie, trudno nie zauważyć, że jedni zgłębiają to zjawisko na zasadzie „poznania języka wroga”, inni zaś odnajdują w nim całe spektrum słusznych, życiowych wskazówek — w każdym razie uznają je za swoiście wartościowe dla rozwoju duchowego człowieka. Dla wielu osób zjawiska z tak zwanej sfery magii (czy ogólniej okultyzmu) stanowią niezbity dowód na istnienie rzeczywistości, która wykracza poza racjonalne myślenie. Powszechnie bowiem się uważa, że fenomen ten wiąże się ze sferą ducha i boskości, bliżej niesprecyzowanych emocji oraz uczuć wyższych lub wyraża oryginalny światopogląd mistyczno-magiczny. O niewątpliwej „obecności” okultyzmu w naszej rzeczywistości świadczy także wykorzystywanie tego pojęcia w sferze biznesu, na przykład jako hasła reklamowego, chociaż częściej używa się greckich odpowiedników, ezoteryki oraz hermetyzmu i gnozy. Krótko mówiąc, okultyzm, także w formie naukowej parapsychologii i psychotroniki elektryzuje ludzką ciekawość, a co za tym idzie, pociąga za sobą kontrowersyjne widzenie rzeczywistości.

Okultystyczne Czytanie Znaków z Dłoni

Zarysowane w tym opracowaniu stwierdzenia oraz refleksje, choć czerpią z doświadczenia badawczego i poznawczego, nie stanowią zamkniętego rozdziału pod tytułem: „Wszystko o okultyzmie”. Prawda o rzeczywistości, którą badamy podczas naszych obserwacji i rozmów prowadzonych w Polsce i Alzacji nadal pozostaje żywą kwestią. Rozmówcy, dzieląc się swoimi wyobrażeniami o świecie, szukali jednocześnie odpowiedzi na pytanie dotyczące sensu życia. Nie boimy się tu powtórzyć za nimi tego nieco górnolotnego wyrażenia. Mamy bowiem świadomość, że choć brzmi ono niczym często powtarzany slogan, to jednak odsyła nas do bardzo subiektywnego doświadczenia naszej ludzkiej egzystencji, której ciężar i rozmach wymykają się nawet najbardziej wyrafinowanym metaforom. W gruncie rzeczy ludzie okultystycznie zaangażowani na swój, indywidualny sposób dobrze radzą sobie z codziennością. Nic w tym dziwnego, spytać wszak można retorycznie o to, któż z nas nie miewa takich dni, miesięcy a nawet lat dobrej prosperity? Naszym natomiast udziałem stało się, w dużej mierze, bycie świadkiem ich pewnej życiowej strategii — takiego pojmowania rzeczywistości, które może rozpuścić strach przed niewiadomą, nierozłącznie związaną z życiowymi wyborami.

W niniejszych rozważaniach postanowiamy skupić się na przedstawieniu modelu postawy światopoglądowej okultystycznych rozmówców i uwypuklić dwa typy sądów, które choć może wykluczają się wzajemnie, stanowią spójną całość. Określamy je jako „logika pojęcia okultyzm” i „logika pojęcia Bóg”. Interpretacja zjawisk poglądów okultystycznych wyrasta z analizy tak zwanych „wyobrażeń” zawartych w wypowiedziach licznych respondentów. Te osoby, co wydaje się najistotniejsze dla przyjętego tematu, jako Europejczycy deklarują często związek z religią chrześcijańską i jednoczesne poszukiwanie „lepszej filozofii życiowej”. W zaproponowanym modelu funkcjonuje także trzeci element, mianowicie kontekst kulturowy, czyli wszelkie zasady, normy, które obowiązują w danej grupie (lub kulturze), oraz codzienne okoliczności wpływające na sposób wartościowania i podejmowania decyzji.