Zawsze brońcie etyki i moralności

Dyskurs Bhagawana Śri Sathya Sai Baby wygłoszony w dniu 29 sierpnia 2009 roku w Praśanthi Nilayam z okazji konferencji na temat etyki i sytuacji finansowej na świecie

Ciało zbudowane jest z pięciu elementów i wcześniej
lub później musi ulec zniszczeniu,
lecz ten, który je zamieszkuje, nie podlega narodzinom ani śmierci.
Ten wewnętrzny mieszkaniec nie ma żadnych przywiązań
i jest odwiecznym świadkiem.
Prawdę mówiąc, wewnętrzny mieszkaniec pozostający w formie atmana
jest samym Bogiem.
Dehin (wewnętrzny mieszkaniec) nie ma przywiązań. Dehin nazywany jest także atmanem lub Brahmanem.

Ucieleśnienia miłości!
Ludzie pogłębiają swą wiarę i wielbią Boga na różne sposoby. Bóg nie ma imienia ani formy. Bóg jest jeden i tylko jeden. Jednak ludzie nazywają go różnymi imionami, takimi jak Rama, Kriszna, Allach, Jezus itd., zgodnie ze swymi indywidualnymi wyobrażeniami. Bóg nie ma żadnego szczególnego imienia. Bóg jest jeden. Ekam sat wiprah bahudha wadanti – prawda jest jedna, lecz mędrcy różnie ją nazywają. Jeden jedyny Bóg opisywany jest i wielbiony pod postacią różnych form o różnych imionach. Te przypisywane Bogu formy, przedstawiane na różnych obrazach, są dziełem ludzkiej wyobraźni. W rzeczywistości nikt nigdy nie widział Boga. Pojawia się on człowiekowi w takiej postaci, jaką ten kontempluje. Bóg jest jeden, nie ma dwóch bogów!

Każdy mówi o sobie „ja”, „ja”, „ja”. To „ja” odnosi się do indywidualnego ego zrodzonego z przywiązania do ciała. Gdy przywiązanie do ciała, inaczej dehabhawa, zostanie usunięte (ukrzyżowane), wówczas człowiek staje się dehinem (wewnętrznym mieszkańcem). Wtedy rzeczywiście stajesz się Bogiem. Boskość istnieje ponad imieniem i formą. Od niepamiętnych czasów ludzie kontemplowali i wielbili boskość transcendentną, służyli jej i tęsknili za nią.

Człowiek żyjący w świecie materialnym ma wiele pragnień. Król Dharmaradża miał jedno pragnienie – zagrać w kości. Bardzo lubił grać w kości. Kaurawowie zauważyli tę jego słabość i wykorzystali ją. Wuj Sakuni doradził im: „Zaproście Dharmaradżę na grę w kości”.

Sakuni był mistrzem w tej grze i z łatwością potrafił pokonać przeciwnika stosując nieuczciwe metody. Durjodhana i jego bracia byli po jednej stronie, a Dharmaradża po drugiej. W grze zastosowano taką manipulację, że za każdym rzutem kości wygrywał Sakuni. Dharmaradża cały czas przegrywał. Stracił królestwo, braci, przegrał samego siebie, a w końcu – Draupadi. Kaurawowie przejęli jego królestwo, władzę nad braćmi oraz żoną Draupadi. Zaciągnęli ją przed królewski sąd.